3 juli 2004. Die datum staat nog steeds in mijn geheugen gegrift. Met een dikke vette rode cirkel rond. Ik was 14 jaar en voor het eerst op Rock Werchter. Als muziekfreak (dat was toen letterlijk mijn bijnaam, ik had zelfs een gepersonaliseerd e-mailadres met die nickname) was ik echt in heaven!
Die derde festival dag liepen er gigantisch veel mensen rond met een shirt waar het strakke logo van Muse op geprint stond, alhoewel ze niet de headliner . Gewoon de bandnaam dat logo alleen al had m’n interesse gepiekt.
Toen het zonnetje zonnetje begon te zakken, stond er echt een massa volk voor de main stage. Ik kon mijn tante en nonkel overtuigen om ons ook in de massa te begeven, ook al had ik nog nooit van Muse gehoord (I know, shame on me).
Ze kwamen op, ze speelden Hysteria en ze wonnen mijn hart in nog geen 4 minuten tijd. Ik was letterlijk blown away. Vanaf dat moment was Muse mijn favoriete band en in de afgelopen 13 jaar dacht geen haar op mijn hoofd om daar verandering in te brengen.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=HLi-y6t0iSA&w=560&h=315]
Ondertussen zijn we 4 studio albums en 2 live platen verder dan ten tijde Absolution en zijn ze bezig aan hun 8ste plaat en sta ik alweer te springen om hen live te zien. Want live zijn ze op hun best.
Helaas is kaartjes bestellen voor een live show een echte pain in the *** en moet je geluk hebben als je ze een keer om de 2 jaar kan zien. Lange tijd om op je honger te blijven zitten.
Gelukkig bestaat er daar wel een oplossing voor. Sinds 2007 bestaat de coverband Musest uit Nederland. In 2012 kwamen ze optreden in Izegem en dat kon ik voor geen geld van de wereld missen. Muse luisteren in mijn eigen thuisstad!
Afgelopen vrijdag stond ik opnieuw te trappelen om na een klein jaar opnieuw live muziek van Muse te horen. Musest zou optreden op Floprock, een klein festivalletje georganiseerd door de Chirojongens van Lichtervelde. Wist ik trouwens veel dat het dag op dag 5 jaar geleden was. Toeval bestaat niet!
Die 4 gasten van Musest, die staan er wel! Ze zijn niet zomaar een coverband, maar doen een gooi naar een impersonatie en hebben de nummers gigantisch goed in de vingers. Als je je ogen sluit dan hoor je toch dat het Muse heel dicht evenaart. Op bepaalde momenten zou je zelfs denken je Matthew Bellamy hoort in plaats van zanger Jeroen! De allures waren er ook af en toe bij en dat maakte het wel af 😉
Een beetje zonde van de klank, want die stond helaas echt niet goed en zorgde wel voor kwaliteitsverlies. Veel volk was er ook niet in de zaal, waardoor dat het publiek een beetje mak was en de mannen weinig interactie met het publiek konden uitlokken, maar dat kon me weinig deren. Het was echt genieten van een greep uit iets oudere en de meer recentere Muse nummers, waaronder het machtige Supremacy en het energieke Psycho.
Ik stond vooraan (duh, toch niks anders verwacht hé 😉 ) en de zanger kwam achteraf nog een fijn praatje met ons maken. Als een echte fangirl kreeg ik een selfie, setlist en Musest plectrum cadeau. Mijn avond kon al niet meer stuk!
De avond werd afgesloten door coverband Koyle die rocknummers van de jaren 70 tot heden brengt op hun eigen energieke manier en ze staken de boel in brand.
Het was ruim na 1 toen we OC De Schouw verlieten, nog iets wat ik lang niet meer gewoon ben. Ik zou me haast weer tien jaar jonger wanen en ik vind dat eigenlijk echt niet erg. Meer van dat!