‘En, drinken ze goed hun flesjes? Geef je dat dan op hetzelfde moment?’ Deze vragen zijn er twee die ik heel vaak te horen krijg. Als ik dan laat vallen dat ik borstvoeding geef, vallen hun monden altijd open van ongeloof. Alsof dat eigenlijk geen optie is.
Dan volgt er pas een stortvloed aan vragen! Of ik nog wel slaap. Of ik nog überhaupt tijd heb op een dag. Of ik ze dan ook tegelijk kan voeden, zoals met een flesje. Ja! Natuurlijk wel!
I’m all for the boob job!
Ik besliste bij aanvang van de zwangerschap dat ik weer borstvoeding wilde geven, zelfs nog voor we zelfs wisten dat we niet één, maar twee kindjes in ons gezin mochten verwelkomen.
1. Het is nu eenmaal de beste voeding, helemaal afgestemd op maat van je kindje(s). Ze krijgen naast alle voedingsstoffen ook antistoffen mee! Als er eentje ziek valt, schiet dat mamalijf in actie om je kindje een extra boost te geven.
2. Ik ben lui. Echt waar. ’s Nachts hoef ik mijn bed niet uit om mijn kindjes te voeden. Ik neem ze uit hun parkje dat naast ons bed staat en leg ze aan, terwijl ik lekker op m’n zij lig. Als ik wegdommel is dat niet eens zo erg.
3. Ik ben lui 2.0. Kunstvoeding betekent poeder halen, flessen klaarmaken, flessen opwarmen, flessen geven, flessen uitwassen, flessen steriliseren. Keer twee. Da’s best een heel karwei. Chapeau voor moeders die dit doen! En nog veel meer chapeau voor moeders die kolven en dus borstvoeding geven én het flessengedoe hebben. Die verdienen pas een medaille!
4. Het is goedkoop! Baby’s kosten sowieso al handenvol geld. Tweelingen nog meer, want je hebt veel spullen gewoon dubbel nodig. Dat we wat centen kunnen uitsparen door voeding te geven wat mijn lichaam zelf aanmaakt, is een leuke extra!
5. Het is gemakkelijk. (Niet te verwarren met leren borstvoeding geven, dat is niet zo van zelfsprekend.) Je hebt het altijd bij je, het is genoeg en het is op de juiste temperatuur. Als wij ergens heen gaan, moet ik nooit stilstaan hoe lang dat zal duren en hoeveel voedingen ik moet voorbereiden. Ook geen gezeul met extra gewicht.
6. Het is quality time met je kindje. Ik weet dat je dit uiteraard ook hebt met flesjes, maar het gevoel is toch net iets anders. Door de hormonen die vrijkomen tijdens het borstvoeden word ik helemaal relax. Ik neem dan even de tijd om rustig op m’n gemakje te zitten en de wereld te laten draaien. Dat moment is dan even genieten, samen met het mannetje in mijn armen!
7. Het is leren vertrouwen op je moederinstinct. Ik gebruik geen klok en ik weet ook niet hoeveel ze effectief drinken. De kindjes geven zelf op tijd en stond aan wanneer ze honger hebben, maar als mama kan je daar natuurlijk ook een klein beetje structuur aan geven. Zo zorg ik ervoor dat ze altijd minstens 8 voedingen per dag hebben en ben ik nu begonnen om ze nog eens extra aan te leggen voor ik ga slapen, zodat ik zelf van een langere nachtrust kan genieten.
Hoe ben ik dan zeker dat ze wel genoeg binnen hebben als ik niet weet hoeveel ze drinken? Wel, ik plan frequente meetmomenten in, zoals bij de vroedvrouw of kinderarts, of leg ze zelf 1x per week op de babyweegschaal. Die gegevens hou ik bij in een app, Growth. Deze app toont me hun gewicht op een curve. Zolang ze hun eigen lijn volgen, zijn ze goed bezig!
Borstvoeding en een tweeling
Borstvoeding geven aan een tweeling scheelt in mijn opinie niet zoveel als borstvoeding geven aan 1 baby.
Je hebt wel 2 mondjes te voeden, maar zoals eerder vermeld, beschik je als mama over een superslim lichaam die er voor zorgt dat je meer melk aanmaakt zodat er genoeg is voor twee! Bij Sep had ik een zeer goeie productie vanaf de start, dus zou het zonde geweest zijn om het niet te proberen.
‘Dan moet je die toch altijd elk om de beurt eten geven?’ Is een vraag die ik vaak krijg als mensen horen dat ik borstvoeding geef. Dat hoeft niet per sé! Je kan een tweeling ook perfect tegelijk aanleggen. Hoe anders dan aan elke borst eentje! Ik investeerde in een goed en kussen van My Brest Friend om de kindjes te ondersteunen en makkelijk te kunnen aanleggen.
Persoonlijk geef ik wel de voorkeur om ze elk om de beurt te voeden. Daar heb ik 2 redenen voor:
1. Als ik ze samen voed, heb in de indruk dat ze slordig drinken. Ze prutsen er op los, hangen vol melk in hun gezicht en dan ben ik vaker bezig met ze opnieuw aan te leggen. Daarbij heb ik precies handen tekort en heb ik het gevoel dat ok zo’n meerarmige boedha zou moeten zijn.
2. Quality time per kind! Even enkele minuten alleen voor hem, zonder dat er een broertje tussenkomt om de aandacht te stelen.
Ik moet wel toegeven dat ik nu gezegend ben met 2 snelle drinkers. Elk tien minuutjes tot een kwartiertje en klaar. Dat in grote tegenstelling bij Sep die wel ruim een half uur nodig had. Was dat zo geweest, zou ik waarschijnlijk veel vaker opteren om ze samen te voeden.
We zijn nu 3 maanden ver en ik ben blij dat we nog steeds samen kunnen genieten van de borstvoeding. Ik zeg hier bewust ‘we’, want niet alleen Freek & Ferre genieten hiervan, ook Tom en ik doen dat! Tom voelt zich absoluut niet tekort gedaan dat hij de voedingen niet kan geven. Er is immers af en toe een gekolfd flesje wat hij kan geven en tal van andere leuke en minder lekker geurende dingen te doen om een papa-zoon band te krijgen met zijn kereltjes!
Borstvoeding geven is ook niet alleen mijn verantwoordelijkheid! Ik heb een enorme steun aan Tom, die mij volledig steunt in het voedingsverhaal. Hij is ook helemaal mee met de idee van kleine en regelmatige porties en het nut van nachtvoedingen. Hij geeft me de kindjes aan en helpt ze boeren. Daarnaast had ik ook de meest fantastische vroedvrouw Véronique die me goed voorbereid heeft tijdens de zwangerschap en me bleef aanmoedigen na de bevalling. Want ook al loopt het allemaal goed, soms kan het kleinste detail je onzeker maken als kersverse mama. Iets waar ik toch wel vaak last van heb.
Zorgen moet je doen, niet maken
Borstvoeding geven aan Freek en Ferre lijkt bij mij als een droom en dat is het toch het meeste van de tijd. Ik kan het alleen maar aanraden! Toch waren er enkele feiten die me deden twijfelen of ik wel goed bezig was!
* De stuwing kwam pas op gang op dag 4. Dit betekende dat ik wel al meteen melk had, maar niet veel. Baby’s hebben daar genoeg mee! Maar het lijkt wel heel lang en ik heb er ook mee geworsteld. Toen de stuwing op gang kwam, ving ik de overtollige melk op in lekschaaltjes. Dat gaf me een goed gevoel, want ik kon wel wat extra melk gebruiken. Dat brengt me bij het volgende punt.
* Ik moest Freek bijvoeden met kunstvoeding. Freek woog bij de geboorte 2,3 kilogram. Ze wilden niet dat hij teveel gewicht verloor, daarom moest ik hem minstens 3 keer per dag na de borst maximum zo’n 15 ml bijvoeden met een cupje. Meestal kreeg hij dat niet op. Na het bijvoeden, ging ik ook nakolven, om mijn productie op te hogen. Na 3 dagen steeg het gewicht van Freek weer en mochten we de bijvoeding en het kolven stopzetten.
* Mijn borsten voelen amper ‘vol’ aan. Iets wat ik bij Sep heel vaak had, zo’n vol gevoel. Toen kon ik gewoon merken aan m’n lichaam dat het weer tijd was voor een voeding. Met twee kinderen die gevoed moeten worden, heb ik dat gevoel niet zo vaak. Maar ze groeien als de kolen, dus hebben ze blijkbaar wel genoeg binnen.
* Ik durf te panikeren bij een lage kolfopbrengst. Maar dan vergeet ik vaak dat het een nakolfbeurt is. Of dat er reeds een kindje dronk. Ik pin me vaak te veel vast op het aantal cc’s. Terwijl een kolfbeurt gewoon een stimulatiebeurt is om genoeg te produceren. Als er echt gekolfd moet worden om een voeding te vervangen, kan ik altijd net iets meer dan 2 voedingen bij elkaar kolven.
* Ik ben voorstander van een tutje. Dat gaf ik al in de kraamkliniek. Uiteraard worden hier geen voedingen mee uitgesteld, maar ik heb liever dat mijn kindjes een tutje hebben als troost dan dat ze moeten huilen tot broertje klaar is met drinken en het aan hun beurt is. Ik merk ook dat ze beide een grote zuigbehoefte hebben, net als Sep. Dan is een tutje ideaal om hen daar in tegemoet te komen!
Ik maak me dus af en toe wel zorgen. Maar dan moet ik denken aan de quote in deze rubriek titel. Ik moet vooral voor mijn kinnekes zorgen en dan komt de rest gewoon vanzelf! Nu is het op naar de 6 maand exclusieve borstvoeding!
Disclaimer: dit is een persoonlijke post en een persoonlijke mening. Ik wil graag even meegeven dat ik niets tegen kunstvoeding heb en blij ben dat het bestaat. Het geeft een zekere peace of mind dat wanneer het niet meer haalbaar is, we nog steeds in staat zullen zijn om onze kinderen aangepaste voeding te kunnen geven.