Daar is het dan in zicht. Het einde van de kraamtijd. Veel en veel te snel! Onze mannetjes zijn nu 4 maanden oud en we genieten nog van een laatste maandje samen. Veel mensen vinden het luxe, 5 maanden thuis zijn. Maar geloof me vrij, veel rusten is er nog niet bij geweest! Gezien de grote vakantie had ik 3 kinderen in huis en dat was met momenten een behoorlijk pittige tijd.
Als ik terug ga werken, zullen Freek en Ferre naar een onthaalmoeder gaan, net zoals Sep. We kozen bewust voor een onthaalouder. Zij zorgen voor een kleiner aantal kinderen in een huiselijke omgeving.
Een grote aanpassing die onze kereltjes moeten maken is het overschakelen van drinken aan de borst naar drinken van een fles. Iets wat de eerste weken helemaal vanzelf ging. We hadden er helemaal niet bij stilgestaan dat dit plots een probleem zou vormen.
Tot Tom en ik voor het eerst even alleen een avondje uit gingen eten. Mijn ouders, die hadden voorgesteld om een avondje op de kinderen te passen, hebben met de handen in het haar gezeten. Zowel Freek als Ferre weigerden de fles volledig. Verslikken, kokhalzen, wegduwen, noem maar op. Ze wilden voor geen meter zuigen aan die fles. Uiteindelijk zijn ze van vermoeidheid in slaap gevallen en hebben ze gedurende de nacht weer bijgetankt bij mij.
De dagen erop probeerden we het flesje opnieuw. Ze waren hongerig, dus we dachten dat hun honger wel zou primeren. Niet dus. Een uur aan een stuk probeerden we hen uit de fles te laten drinken. We probeerden ook verschillende speentjes. Standaard zat er een Difrax small op. Daar waren ze absoluut niet tevreden mee.
We probeerden ook de Medela Calma speen, die een borst nabootst. Dan komt er enkel melk uit de speen wanneer er aan gezogen wordt. Wanneer je kindje stopt met zuigen, stopt ook de melkflow, wat dus het tegengestelde is van een standaard speen waar de melk gewoon lekker blijft stromen.
We dachten dat ziekenhuisspeentjes misschien zouden helpen, gezien de silicone van die speentjes iets zachter is en er verschillende standen mogelijk waren. Maar ook die speentjes waren een absolute no-no.
Ten langen leste haalde ik de cupjes boven die we meegenomen hadden uit het ziekenhuis, voor het geval dat Freek een relapse had in zijn gewichtje (gelukkig hebben we ze nooit meer nodig gehad). Maar met de cups hadden ze precies al helemaal geen idee meer wat ze moesten doen. De melk liep langs hun mondje en ze verslikten zich op elke hap. Zo is ons ook alweer duidelijk dat ze helemaal nog niet aan groentehapjes toe zijn.
Toen waren we echt wel door onze opties heen. We waren al 2 dagen ver en ze hadden beiden in totaal amper 50 cc aan melk via de fles binnen gekregen. Binnengeperst eigenlijk.
Ik zag eigenlijk nog maar één oplossing. Ik ben naar de winkel gereden en kocht daar een fles met een bruine latex speen, zoals vroeger. Ik kwam daar plots op, omdat Freek eigenlijk ook geen gewone silicone tutjes moet hebben, hij wil alleen de latex versies. Misschien was dat dan wel een oplossing.
Eenmaal ik de fles in huis had, heb ik niet gewacht tot ze hongerig waren. Na het kolven heb ik meteen een kleine portie aangeboden. En voor het eerst deden ze moeite om te zuigen aan de speen. Ik kon het flesje zelfs aanvullen tot ze een normale portie binnenhadden. Eindelijk, een overwinning.
Ik schakelde toen over naar een tweetal flesjes per dag met de latex speen. Een heel gedoe, omdat ik maar één fles en twee speentjes had. Maar het ging iedere keer beter en beter!
Na een weekje deze routine aan te houden, boden we opnieuw de originele flesjes aan. In het begin werd wel wat weigerachtig gedaan, maar uiteindelijk waren ze er mee weg. Dikke overwinningszucht!
Ik ben vooral blij dat we dit even op voorhand gemerkt hebben en dat we nog ruim de tijd hadden om verschillende dingen uit te proberen. Het zou m’n hart gebroken hebben om ze zo bij de onthaalmoeder te moeten achter te laten. En ook ontzettend veel schrik dat de onthaalmoeder met zo’n lastige kereltjes moest kennis maken.
We houden nu nog een regime aan van een tweetal flesjes per week, zodat ze het niet opnieuw verleerd raken. Als we merken dat het niet meer zo vlot gaat, drijven we het aantal terug op. Maar eerlijk gezegd is gewoon aan de borst toch nog altijd het meest makkelijke wat er is! Zolang we maar twee gelukkige kereltjes in huis hebben, ben ik al lang gelukkig.
Hebben jullie nog additionele tips om flesweigeraars te laten wennen aan een flesje?