Een half jaar zijn ze al bij ons! Het cliché der clichés, maar de tijd is werkelijk voorbij gevlogen. 6 maand later, 20 centimeter groter en beide verdriedubbeld in gewicht.
Hoe hebben we die eerste 6 maand ervaren? En wat betekent het als ouder om plots van 1 kind naar 3 kinderen te gaan? Ik zet het even voor je op een rijtje!
Een tweeling, amai je hebt nogal je werk zeker?
Bijna de opmerking de we het meest krijgen. Ik zal nog eens een tweeling bingo moeten maken, zodat we de nummer 1 kunnen bekend maken!
Of dat nu veel werk is, ik vind dat dubbel om op te reageren. Tot het moment dat ik ging werken, viel dat allemaal wel mee. Ik had ruim de tijd om in te spelen op de noden van Freek & Ferre en op die van Sep. Daarbij kon ik het gezin ook goed organiseren.
Een maand geleden ging ik weer aan de slag op het werk. Sindsdien is het hier een pak drukker en heb ik soms moeite om alles georganiseerd te krijgen. De ochtendspits verloopt vlekkeloos door een vaste routine. ’s Avonds is het echter hectisch. De kindjes eisen vaak alle drie tegelijk hun mamatijd op, vlak nadat ik ben thuisgekomen. Wanneer ik daar aan tegemoet ben gekomen, begint de avondroutine waar iedereen klaargemaakt wordt voor bed. Wanneer ze allemaal naar dromenland zijn, moeten we vaak nog aan onze avondmaaltijd beginnen.
Ik werd sinds kort ook 4/5 en heb ik een vrije woensdag. Een dag waarop ik dacht alles gemakkelijk geregeld te krijgen, blijkt dat allemaal zo simpel niet te zijn. Al heb ik nog steeds goede hoop naar de toekomst, gezien al mijn postnatale kinébeurten er op zitten en we geen ziekenhuisopnames meer gepland hebben. Waar ik vroeger eens snel met Sep naar de Colruyt ging, is dat nu een ware gezinsuitstap geworden. Ik ben al verplicht een platte kar te nemen om iedereen vervoerd te krijgen. Dan verdeel ik mijn boodschappen op alle vrije plekjes. Om nog maar te zwijgen van al het bekijks die we hebben en de vele praatjes die mensen willen slaan. Soms voel ik mij een attractie, terwijl 3 kinderen nu toch niet zo vreemd zijn, lijkt me.
In het weekend begin ik dan aan de was en de plas en de boodschappen en geniet ik vooral van de tijd die ik heb met mijn kinderen. Eén van de dingen waar ik het meest van geniet is het langer in bed blijven ’s morgens, samen met de kindjes.
Onze nachten zijn ook nog steeds onderbroken. Niet 1 keer, maar vaak 4-5 keer. Ferre doet het eigenlijk relatief goed, maar we sukkelen vooral met Freek. Hij heeft ergens last van, waar we onze vinger niet compleet kunnen opleggen. Hij slaapt blokjes van twee à drie uur maximum. Dan wil hij drinken of getroost worden. Daarna kunnen we hem wel vrij snel terug in zijn bedje leggen. Maar dat betekent dat wij erg korte nachten hebben en dat breekt wel eens zuur op. Ik troost mij met de gedachte dat we ze op hun zestiende uit hun bed zullen moeten sleuren.
6 maand exclusief borstvoeding
Nu Freek & Ferre de 6 maand hebben aangetikt, betekent dat ook dat ik hen een half jaar doen groeien en bloeien heb met mijn eigen voeding. Daar ben ik best wel trots op! Na 6 maand heb ik nog steeds een goeie productie om beide volledig te voeden, vaak nog met een overschot om de diepvriesvoorraad te spekken. Ik ben ook al behendig geworden om ze beide gelijktijdig aan te leggen. Dat helpt om de avondspits wat vlotter te laten verlopen.
Ze hebben een goeie basis gehad en zijn nu klaar om vaste voeding te leren kennen! Dit weekend kregen ze hun eerste groentehapjes en ik moet zeggen dat ik verbaasd was over de vlotheid dat ze hun hapje naar binnen hebben gewerkt. Ik moest niet aandringen en ze hebben zich geen enkele keer verslikt.
Dubbel zo hard genieten
Twee kindjes, da’s ook twee keer alle mijlpalen beleven. De tijd gaat razendsnel en ze leren precies supersnel dingen bij. Zo rollen ze al vlot van buik naar rug en van rug naar buik.
Freek sleept zichzelf al vooruit, zowel op zijn rug als zijn buik. Dat doet hij op brute kracht en nog niet echt op techniek. Ferre is eerder een rustig mannetje en bekijkt z’n broertje vanaf de zijlijn.
Ferre begint rechtop te zitten zonder steun, al is dit nog steeds redelijk voorovergebogen, met behulp van zijn handjes. Maar hij kan het al een behoorlijke tijd volhouden zonder om te vallen. Het lukt Freek ook al een beetje, maar hij heeft moeite met stil zitten en kantelt zo makkelijk om.
Ze spelen nu vaker op de mat of in het park en kunnen ze zich al iets langer alleen bezig houden. Ook zitten ze vaak mee met ons aan tafel in hun eetstoel, maakt het gezellig druk aan onze tafel. Dan denk ik stiekem weer dat ik blij ben dat we geopteerd hebben voor een tafel voor 6 personen in plaats van eentje van vier!
Elke dag lijken ze weer wat meer te kunnen en het is gek om te bedenken dat ze over enkele maanden hier rondkruipen en zich recht zullen trekken. Dat ze nog meer interactie naar elkaar zullen tonen.
Wij kijken alvast uit naar de komende 6 maand!