Ik krijg dagelijks reminders van welke foto’s er dag op dag geleden genomen werden in de afgelopen jaren. Al de hele week kan ik genieten van throwback Thursday naar de meest fantastische huwelijkreis die we vorig jaar beleefden. Vandaag is het exact een jaartje geleden dat we aan de andere kant van de wereld stonden te popelen om aan boord te gaan van de Norwegian Dawn. Een immens cruiseship dat gedokt lag in de haven van Puerto Rico, klaar om te varen in het immer zonnige Caraïbische gebied.
Onze huwelijksreis is een trip waar we samen nog vaak luidop over dromen. Het is de grootste reis de we tot nu toe gemaakt hebben. En waarschijnlijk ook degene die we snelst in elkaar hebben gebokst. Met de professionele hulp van Penta Reizen in Izegem werd onze droomreis werkelijkheid binnen ons budget én volledig naar onze wens!
Midden december was het hier in België echt het vreselijkste weer uit. We hadden sneeuwstormen die ons land plat hadden gelegd en even hebben we gevreesd dat we niet konden opstijgen richting Amerika.
Het geluk zat mee en met enkel wat vertraging stonden we opnieuw op Amerikaanse bodem. Een dik jaar geleden deed Tom me een huwelijksaanzoek op de top van het Empire State Building en nu waren we er al opnieuw om ons huwelijk te vieren!
Onze huwelijksreis bestond uit 3 grote delen en ik laat jullie even meegenieten!
1. Orlando
We begonnen onze trip in Orlando. Van vrieskou en droge lucht naar 20 graden en een vochtig klimaat, het was een hele ommezwaai! Ook al was het blijkbaar een koude ‘winter’ volgens de Floridianen, wij vonden het net goed!
Orlando is gekend voor z’n vele pretparken en misschien nog het meest voor Walt Disney World. Dat is dan ook dé plek waar ik weer eens naar toe moest. Ik was er immers 10 jaar geleden ook geweest, samen met mijn zusje en ouders. De eerste lange week dat ik weg zou zijn van Tom toen we pril samen waren. En nu deden wij het samen opnieuw!
Ondanks dat Tom niet zo gek is van Disneyland, moest hij wel toegeven dat WDW andere koek is. Die Amerikanen zien het altijd groots en Mickey doet er dan nog een schepje bovenop!
Aan de ingang kreeg Tom meteen twee badges opgespeld: Zijn eerste bezoek en happily ever after. We hadden een park hopper aangekocht. Dat betekende dat we de 4 parken die WDW rijk is konden bezoeken in de twee dagen dat we er waren. Dat klinkt misschien heel veel en dat is het ook. Maar ondertussen was ik 17 weken zwanger en mocht ik amper op een attractie zitten. Dat betekent dat we vooral onze ogen de kost gegeven hebben!
Als je echt attracties wil gaan doen, trek je best een hele week uit om alles op het gemak te doen! Want zelfs van park naar park reizen doe je niet te voet maar wel per monorail, bus, boot of trein!
Enkele hoogtepunten van onze Disneytweedaagse waren de Mickey Mouse encounter achter een deurtje waar beperkt aantal bezoekers binnen mochten, het vuurwerk en de dag dat de nieuwe Star Wars film uitkwam. Toen kregen we ook een nieuwe badge en liep het park vol Stormtroopers en werden er opvoeringen gedaan met vuur en ontploffingen! Het Epcot park vonden we het meest ‘chille’ park, omdat we er op bepaalde plaatsen bijna alleen rondliepen en konden genieten van het opwarmende zonnetje. Van onder het vriespunt naar meer dan 22 graden was gewoon zalig!
2. Miami
Na 2 dagen pretpark stonden er 2 dagen cruisen op het programma. Met onze gehuurde wagen trokken we van Orlando naar Miami. Tussendoor hebben we het Kennedy Space Center bezocht in Cape Canaveral. De eerste twee dagen hadden we een typisch Amerikaans ‘all you can eat’ ontbijt genomen, maar deze keer profiteerden we van een ontbijtje in het grootste Hard Rock Café ter wereld en schoten daarna uit de startblokken.
Toen we op de bijna verlaten weg richting Cape Canaveral reden, zagen we voor ons plots in de lucht. Zou het een raket lancering zijn? Dat hadden we toch wel zeker gehoord?! Na wat communicatie met het thuisfront en navraag op de basis zelf, bleek er een herbruikbare raket van Tesla gelanceerd te zijn vanaf de militaire basis. Ook al was het maar een steeds kleiner wordend stipje in de blauwe hemel, het is toch een herinnering die blijft!
Op Cape Canaveral werden we eraan herinnerd hoe groots die Amerikanen het toch steeds weer aanpakken. Onder de Apollo/Saturn V raket voelde het aan alsof je slechts een miertje was. Toen de gids een deurtje aanwees toen we naar het precies normaal lijkende Vehicle Assembly Building wees, kwam zijn ware proportie naar boven. Hoe groot kan een gebouw wel niet zijn?
Na een dag vol ruimte – letterlijk en figuurlijk, want hoe groot is het bezoekerscomplex daar wel niet? – trokken we de avondspits in Miami in. Als echte Amerikanen deden we een drive-in aan en bestelden wat hamburgers. Nog nooit hadden we zo’n reclamewaardige hamburger in een doosje gekregen!
We kwamen pas laat in de avond aan en hadden maar weinig puf meer om de stad nog in te trekken. Even lekker uitrusten op het zalige bed was voldoende! Het hotel bevond zich wel net in de uitgaansbeurt van Miami en door de enkele ramen van onze kamer konden we de hele nacht meefuiven met Luis Fonsi op zijn Echame La Culpa.
Maar ochtendstond heeft nog steeds goud in de mond. En al zeker als je zwanger bent! Vroeg uit de veren en de stad in, zo doen we het meestal. We kochten een lekkere koffie en koek langs de baan en slenterden langs de mooie Art Deco gebouwen langs Miami Beach. Terugkeren deden we langs Muscle Beach en de kustlijn.
Nog voor 10 uur verzilverden we onze ligstoelenvoucher aan het verlaten strand en genoten van de warme zon en het aangename zeewater! Eventjes poseren aan de typische strandhuisjes kon ik toch ook echt niet laten ;-).
Iets na de middag zat het er helaas al op, want door de eerdere orkanen werd onze vlucht vanuit Miami verplaatst naar Orlando en moesten we nog de rit terug maken. Omdat we de dag ervoor heel wat tijd verloren waren in de stadsdrukte, wilden we geen risico nemen om onze vlucht te missen.
De vlucht tussen Orlando en San Juan, Puerto Rico was de enige vlucht die we zelf hadden geboekt bij een low cost maatschappij om de kosten te drukken. Het was ook de enige vlucht die stipt op tijd vertrokken is. Het was een zeer aangename ervaring om Frontier te vliegen, zowel op vlak van prijs als van kwaliteit en comfort! Ryanair kan er eigenlijk nog een ferm stukje van leren.
3. Caribbean Christmas Cruise
We spendeerden een kort nachtje in Puerto Rico en genoten van een laatste ontbijtje voor we het vasteland zouden inruilen voor de zee. Ontbijtjes zijn eigenlijk ons dingetje geworden ginder. We genoten ervan om onze dag goed en ruim te beginnen. Zo konden we ’s middags overleven op een snack en ’s avonds van een diner in één van de vele restaurants op de boot.
Inschepen op het cruiseschip was al een ervaring op zich. De boot die voor ons lag was echt gigantisch. We vulden nog wat vragenlijsten in en mochten na een controle aan boord. Onze kajuit zoeken was ook even een uitdaging. Wat waren die gangetjes smal!
Onze kajuit was niet groot, maar we hadden wel een raampje met een mooi uitzicht! Alles was aanwezig, inclusief een grote voorraad flessen water. We hadden nog een hele middag in Amerikaanse wateren en na afvaart zouden we nog een dag op de Caraïbische zee spenderen. Tijd dus om het schip te verkennen, restaurantjes en drankjes te proberen en te genieten van de vitamine D die de zon ons toestuurde.
3.1 Het ABC van de Nederlandse Antillen
De eerste drie stops die we aandeden konden we terugvallen op onze eigen moedertaal. Toen we aanmeerden werden we begroet in het Nederlands met een sappig accent in Aruba.
Op Aruba maakten we ook kennis met de verraderlijke zon. We maakten een kleine wandeling langs de kustlijn, zonder ons in te smeren. Toen we ons een busritje en anderhalf uur later op het strand installeerden, was ik al veranderd in een kreeft. Eentje met een goed ontwikkelde kopvalling dan, een souvenirtje van ons koude Belgenlandje. Wat een zicht was dat eigenlijk :-p.
Het strand op Aruba deed ons eindelijk tot rust komen. De komende 10 dagen waren er 10 van relaxen, niet te snel en komen wat komen zal. Van zon – veel zon -, zee en strand. Caribbean style dus!
Curaçao was het dolfijneneiland! Hier liet Tom bij wijze van vervroegd verjaardagscadeau mijn meisjesdroom uitkomen. Het ultieme idee was te gaan duiken met dolfijnen in zee, maar vanwege de zwangerschap werd dat teruggeschroefd naar een encounter in de lagune. Een ZA-LI-GE ervaring! De dolfijn kwam meermaals tegen mijn buik aan liggen en liet heel rustig alle aanrakingen toe. Ik heb dolfijnen altijd heel wijze dieren gevonden en de fascinatie is er niet minder op geworden.
Op Bonaire verloren we ons op beach escape. Bonaire was voor ons één van de top drie eilanden die we bezocht hebben tijdens onze cruise. We werden vervoerd in een autobus zonder ramen naar een privaat strand. Hier werden we helemaal zen. Palmbomen, een lekkere – al dan niet alcoholvrije – cocktail en snorkelen in het heldere water. Genieten van de wonderen der natuur. Het was bijna spijtig dat onze reis verder ging.
3.2 Caribbean Christmas
Grenada gaf ons een inkijk op het echte Caraïbische leven, wanneer toerisme niet het grote deel inneemt. Het is een enorme cultuurswitch, zeker voor iemand met een klein beetje smetvrees zoals ik. We hebben er gewandeld en onze ogen uitgekeken, maar ik was blij dat we terug aan boord waren van ons schip om te eten en te drinken. Gaf me toch een ietwat een veiliger gevoel. Tot zo ver de avonturier in mij ;-).
Op Barbados maakten we kennis met het meest heldere zeewater dat we ooit zagen. Zelfs toen we schouderdiep in het water stonden, konden we onze tenen nog zien. Ook toen de golven over ons hoofd rolden. We dronken melk uit een kokosnoot die opengemaakt was door een local met een machete – waarvan we even dachten dat hij zijn eigen hand er ging afhakken – en we dronken een cocktail met Julie & John, twee mensen die we leerden kennen aan het zwembad op de boot. We Facetimeden ook naar het thuisfront, met de zon op onze snoet. Op Barbados vonden we ook compleet de rust en het gevoel dat we dit wel elke dag konden doen. Ook eentje uit onze top 3!
24 december spendeerden we op een catamaran op St Lucia. Een boottocht die ook heel hoog op mijn lijstje staat van meest zalige ervaringen ooit. Top 3 materiaal dus! Ook bij Tom is de herinnering nog heel levendig. Maar misschien lag dat aan het feit dat er iets te veel rum punch geschonken werd in en op het water. De twee iconische Pitonbergen staan in het collectieve geheugen gegrifd, alsook het gelijknamige bier wat voor iets te veel hoofdpijn zorgde in combinatie met rumpunch ;-).
Wij vieren kerstavond, maar Amerikanen vieren kerst! We vierden kerst met een typische kerstkalkoen én gezellig samen met John en Julie. Niet traditiegewijs, maar wel een unieke ervaring!
The day after bezochten we Guadeloupe, een Frans eiland. Het had iets mee van de Parijse voorsteden en was eigenlijk totaal ons ding niet. Ik voelde me er af en toe zelfs een beetje onveilig. Ook customs, waar we elke keer onthaald werden op een Caraïbisch eiland was er kil en kaal met hekken, in plaats van de gezellige drukte waar de lokale mensen hun toeristische trekpleisters aan het promoten waren. We zaten dus vrij snel terug op de boot, waar we zeker waren van de hygiëne. Het enigste voordeel dat we wel hadden, was dat we toegang hadden tot een 4G netwerk onder Franse voorwaarden! In plaats van de korte gesprekjes met het thuisfront met geblokt beeld, konden we eens uitvoerig horen hoe het daar was gesteld.
Op onze laatste stop in Antigua lieten we ons voeren naar een afgelegen strand om een finale keer te genieten van rust, zon, zee, strand en een laatste Caraïbisch biertje.
4. Going home
Het leek wel stilte voor de storm, onze laatste stop. Want zo’n cruise, das eigenlijk wel een ferme aanrader. We werden gediend als een koning en er was voor elk wat wils qua eten en drank. De zon was onze partner in crime en we hebben enorm genoten van een vakantie als koppel, voor het nieuwe tweelingavontuur zou beginnen. Het was echt even opladen.
Op de luchthaven in Puerto Rico ontaarde er wel een kleine tropische storm met ellenlange vertragingen en gemiste tot afgelaste vluchten. Gelukkig werden onze tickets omgeboekt en kwamen we met een kleine omweg via Washington en London een kleine 7 uur extra stonden we terug op Belgische bodem.
Het moment dat we Sep terugzagen, was toch ook één van de hoogtepunten van onze reis. Want de reismicrobe mag dan nog zo sterk zijn, het gemis van ons kleinste mannetje was toch groot. Hem terug in onze arme sluiten voelde weer als compleet aan.
Voor ons is deze blogpost een hele fijne dag vol herinneringen ophalen geweest. Het is een reis om nooit meer te vergeten en hopelijk om ooit nog eens (een stukje misschien?) over te doen!
Was jullie huwelijksreis ook zo epic? Waar gingen jullie heen?
En hey, sorry voor de spam en de goesting naar een vakantie naar de zon hé! 😉