Update donderdag 04/04/2019
Hoewel Ferre wat humeurig was opgestaan, beterde het wel naarmate hij wakkerder werd. Hij kon alweer een boterhammetje eten na zijn aerosol. Ook kon er alweer een glimlach van af. De zuurstof doet hem duidelijk heel erg goed. Hoewel het trekken op zijn borstje om te kunnen ademen nog steeds heel bangelijk lijkt.
Opa kwam deze voormiddag de wacht even aflossen, zodat eerder gemaakte afspraken konden nageleefd worden. De dokter wist niet zoveel nieuws te vertellen. Hij zal even moeten bijkomen met zijn antibiotica en andere medicatie in combinatie met de zuurstof. Voor de rest zal het vooral uitzieken en rusten zijn.
’s Middags nam ik het weer over van opa. Ferre had eigenlijk een lastige namiddag. Je ziet dat het veranderen van omgeving hem geen goed doet en dat er een verlatingsangst opduikt. Iets waar we eerder niet echt veel last van hebben ondervonden, bij niemand van onze zonen.
Na 4 uur merken we dat het echt tijd is voor een nieuwe aerosol. Dan komt Ferre weer tot rust en kan hij gaan dutten. Hopelijk zal deze nacht even sereen verlopen als de vorige.
Ondertussen planden we ook al een vroegere afspraak in voor Freek. Die begon ook alweer te hoesten. Het stopt precies ook nooit hé. Hij zou een milde versie hebben van wat Ferre heeft. Freek krijgt nog voldoende zuurstof binnen. Toch werd er een antibioticakuur opgestart, om het op zeker te spelen. Ook zijn aerosols werden opgehoogd naar 6 keer en hij kreeg kinesitherapie voorgeschreven.
Medisch gezien was hij fit genoeg om naar huis te mogen. We mochten kiezen of we hem wilden laten opnemen of niet. Maar een opname betekende twee verschillende kamers en voor ons het gebruik van schorten, handschoenen en mondmaskers. Hij zou thuis beter weg zitten van alle mogelijke ziektebeestjes. Daarvoor hebben we dan ook geopteerd. Over een 48-tal uur zouden we opnieuw beterschap moeten zien bij Freek. Fingers crossed dus!
Update woensdag 03/04/2019
Het wil eigenlijk echt niet meezitten met de gezondheid van onze kindjes. We hadden gehoopt de ziekenhuisdeuren achter ons te kunnen laten, tenminste tot we naar Leuven konden gaan, maar helaas heeft de realiteit ons alweer ingehaald.
Ferre begon sinds dinsdag steeds meer ademsarbeid te hebben. Omdat we nog niet wilden panikeren hebben we het de nacht afgewacht. De aerosols die hij kreeg, zorgden toch vaak voor een rustigere ademhaling.
Helaas was het vandaag gewoon niet meer te doen. Na een dut van 2 uurtjes ging hij meteen weer liggen in zijn park. Hij wilde ook amper eten of drinken. Ik belde met dokter Logghe en ik mocht meteen doorkomen.
Vlak voor ik mocht binnengaan in het dokterskabinet, werd ik getrakteerd op het beetje groentenpap dat hij eerder vandaag toch had kunnen eten. Dokter Logghe schoot meteen te hulp en zei ook onmiddellijk dat het hem niet aanstond. De kleur van zijn lijfje en de manier waarop hij adem moest halen. Het verdict was onverbiddellijk. Pneumonie. En dus een nieuwe opname.
Hij moest meteen aan de saturatiemeter en die gaf aan wat we al vreesden. Ferre kreeg zeer weinig zuurstof binnen en zat tussen saturatie waardes 80 en 82. Hij kreeg meteen een aerosol met zuurstof om wat bij te komen. Dat deed hem duidelijk deugd, wat we ook konden zien op de monitor.
Met veel moeite kon er een slotje geprikt worden voor bloedafname en infuusje. Ook kreeg hij wat dafalgan om zijn koorts en hartslag te doen zakken en bij te komen. Op dat moment zag hij er uit als een vodje. Hij had zelfs amper de kracht om te huilen tijdens de prik. Hij kreeg opnieuw een zuurstofbril met 2 liter zuurstof.
Hij werd ook doorgestuurd voor een longfoto. Die zag er totaal niet goed uit en bevestigde wat dokter Logghe al eerder zei. Hij kreeg ook meteen antibiotica opgestart en de corticoïden worden nu ook via het infuus toegediend in plaats van in de aerosol. Ook staat hij nu weer op 6 aerosols per dag.
Dokter Ysenbaert is ook nog eens langs gekomen. Ze vond het heel jammer voor ons dat we er alweer stonden. Maar toch is het voor Ferre echt de beste plek om te zijn nu. Niemand kon voorspellen dat we er zo snel weer zouden staan. Ze gaf ook aan dat als Ferre naar huis zou mogen, dat we Freek volledig moesten gaan isoleren. Zo nemen we geen risico voor de ingreep. Dat was even heel hard slikken. Precies weer level up om te gaan organiseren.
Het heeft een eindje geduurd, maar hij is totaal uitgeput in slaap gevallen en ik heb hem niet meer gehoord tot de volgende ochtend. Hij moest er duidelijk heel erg van bekomen.