Vandaag hebben we lekker lang kunnen uitslapen en genoten van een trage morgen. Ook dat is vakantie! Hoewel ze gisteren regen uitgaven, leek het precies wat op te klaren. We besloten het er gewoon op te wagen. Als we natgeregend werden, konden we gewoon naar de wagen terugkeren. Gelukkig viel er voor 20 uur geen druppel uit de lucht! Meer zelfs, de zon kwam af en toe piepen en bezorgde ons een prachtige dag!
We besloten om de Storhøvda te bezoeken. Een wandeling die heen en terug 3.4 kilometer bedraagt en een hoogteverschil van 265 meter. Klinkt als een eitje! Dachten we ook, ja. De wandelroute gaat snel het bos in en dan op de keien en boomwortels omhoog. Een echte kuitenbijter! Maar wel heel plezierig. Sep kreeg de vrijheid om te klimmen en klauteren naar zijn lieve lust!
We kwamen boven met veel hijgen en puffen, maar dat waren we op slag vergeten. Toen we aan de top kwamen, was het zicht adembenemend mooi. Meer dan ‘wow’ konden we niet echt uitbrengen. We namen de tijd om alles te bewonderen en te genieten van het uitzicht. We begrijpen meteen waarom deze beklimming in de Hemsedal topp 20 thuishoort!
Aan het naamplaatje van Storhøvda hing ook een brievenbus met een gastenboek. Samen met Sep ondertekenden we het officieel voor we terug naar beneden stapten.
De afdeling was gelukkig minder pittig dan de beklimming. We leerden Sep hoe hij muizenstapjes moest zetten met zijn nieuwe bergschoenen, zodat hij niet zou uitglijden. Hij was deze wandeling een echte stapkampioen! Ook Freek en Ferre gedroegen zich beeldig tijdens de wandeling. Ze zaten lekker dicht bij ons in een ergonomische draagzak. De draagzakken zelf zijn gewoon van stof, zonder ijzerframe. Lekker licht en compact! Ze vielen tijdens de terugtocht zelfs lekker in slaap.
Van zo’n stevige wandeling hadden we ook stevige honger! We aten op ons gemak in ons huisje, waar we de kindjes ook even een middagdutje lieten doen.
Gelukkig is het hier lang klaar in Noorwegen. In de late namiddag beslisten we om nog even naar Tuv te rijden, iets verderop. Daar zijn de Rjukandefoss watervallen te bewonderen.
Sep voelde zich superstoer en wilde over de hangbrug gaan. Gelukkig ging papa mee, terwijl mama toekeek met een klein hartje…
We wandelden nog iets dieper het bos in om te zien of we nog wat dichter bij het water konden komen. Het was wel erg glad, dus waagden we ons niet te diep. Maar wauw, wat adembenemend mooi allemaal!
Op de terugweg zagen we ook een oud verlaten huis waar bomen uit het dak groeiden! Sep vond dat echt hilarisch! Hoe kan dat nu?!
Ik ben heel benieuwd welke avonturen we morgen gaan beleven! Vandaag was het alvast echt genieten!