Het weer laat ons voor de laatste dag een beetje in de steek, maar we laten ons er niet door kisten.
Voor het eerst genieten we eens van lekker lang in onze nest te blijven liggen en te knuffelen met de kindjes.
Het regent redelijk hard buiten, dus we wachten nog even af. We zoeken ook even uit wat we precies gaan doen.
Toch raken we er snel aan uit. We rijden terug naar Rjukan, waar we gisteren doorgereden zijn. Herinner je dat ik gisteren vertelde over de waterkrachtcentrale Vemork? Die schonken ook iets aan het stadje Tinn. Een kabellift die de Krossobanen heet.
We nemen de lift naar boven. Iets waar Sep echt staat voor te springen. Hij vindt het enorm fascinerend!
Boven beginnen de aan de wandeling naar de top van de Kanonstillinga. De Solstien rondwandeling van een 6-tal kilometer waarbij we zo’n 260 meter klimmen. De Nepalezen voelden zich hier precies goed thuis, want we mochten opnieuw op een van hun stenen paden wandelen!
De zonnesteen vonden we al snel! Nu was het op zoek gaan naar de overblijfselen van de Duitse kanonnen die hier gestaan hebben om Vemork te verdedigen. Ondertussen begon er ook een mistbank te vormen.
Toch bereikten we de top. Sep was heel nieuwsgierig naar die kanonnen. Wat is oorlog een moeilijke materie om uit te leggen aan een kleuter! We probeerden het zo eenvoudig mogelijk te houden en dat schieten op elkaar niet mag.
Tom vulde het gastenboek aan. De laatste keer voor deze reis! Sep wilde even door de verrekijker piepen, ook al was er niets te zien. Wij leerden alvast iets bij over het Noorse verzet tijdens de tweede wereldoorlog. Iets waar in onze geschiedenislessen weinig bij stilgestaan werd.
Tijdens de terugweg zagen we bijna geen hand voor ogen. Ook wel speciaal wandelen zo!
Trekken met een tweeling en een kleuter geeft ons wel veel bekijks. Dat hebben we meerdere keren mogen ervaren. Mensen spraken ons vaak aan. Zowel toeristen als Noren. Iedereen is wel supervriendelijk en gaf ons complimenten dat we deze reis ondernamen. Wij hebben er vooral heel hard van genoten! Van Noorse wandelaars waar we steeds dichtbij wandelden, kreeg Sep een Capri Sonneke getrakteerd.
We namen het liftje terug naar beneden om onze laatste activiteit te besluiten. Wij zeggen Noorwegen morgen vaarwel, maar we hebben wel nog een avontuurlijke terugweg voor de boeg ;-).
De kindjes speelden deze namiddag nog flink terwijl wij onze spullen verzamelden.
Momenteel staat alles klaar om morgenvroeg richting Oslo te rijden. Wij gaan nu nog even genieten van onze allerlaatste sauna. Tot morgen!