Sep is een heel lief jongetje dat bruist van energie. Er is maar één ding aan. Hij kan niet, maar dan ook écht niet stilzitten. Wij zien wekelijks voeten en stoelpoten boven onze keukentafel uitkomen, als gevolg van bovengenoemd wiebelkontsyndroom.
Klimmen en klauteren is naast Lego bouwen ook één van zijn favoriete bezigheden. Dat hij graag beweegt, is ook niet echt vreemd voor ons. Op zomervakantie 2018 in Oostenrijk was hij 3.5 jaar en wandelde hij 5 kilometer. Dit jaar, tijdens onze zomervakantie van 2019 in Noorwegen verdubbelde hij dit aantal tot een fenomenale 10 kilometer!
Voor ons redenen genoeg om hem dit jaar in te schrijven in FOS open scouting. Dit kan al vanaf de derde kleuterklas. Wij kozen voor FOS De Jakketoes in Izegem! Zo kan hij elke zaterdag gaan ravotten met andere leeftijdgenootjes, ook wel de bevertjes genoemd.
Vanaf de eerste dag was het een schot in de roos. Niet in de pas lopen zoals in de klas hoeft. Even niet concentreren en zich gewoon keihard uitleven. En rollebollen in de modder. Ieder weekend krijg ik zo mogelijk een nog viezer kind mee naar huis. Maar ieder weekend krijg ook ik zo mogelijk een gelukzaliger kind mee naar huis. Een kind dat alweer aftelt naar volgende zaterdag.
Elke zaterdag hebben we een kind dat vol enthousiasme en vuur over fantastische avonturen vertelt. Het is vooral dat specifieke dat we belangrijk vinden. Die avonturen beleven. Het opgaan in de fantasie en zich volledig vrij voelen in het moment. Zich van niks moeten aantrekken. So what dat het halve bos aan zijn kleren hangt! Het samen kunnen zijn met zijn vriendjes en sociaal leren omgaan met elkaar op een ongedwongen manier. De leiding van de FOS (en ik ben ervan overtuigd dat dit idem is bij andere jeugdbewegingen) doet prachtig werk in het stimuleren van kinderen, om hen volledig kind te laten zijn. Ik heb het al meerdere keren met mijn eigen ogen gezien. Ik zou er als moeder bijgod soms eens jaloers op zijn hoe goed die mensen dat wel niet doen! Dikke punten voor hen!
Sep blijkt een echt jeugdbewegingkindje te zijn. Hij heeft zich onmiddellijk in de groep aangepast en had helemaal geen moeite of schaamte met de leiding. In tegendeel. De eerste dag ging hij al luidop enkele ideetjes om kampen te bouwen verkondigen.
Hij had de grootste lol op de dag van de jeugdbeweging en droeg met de grootste trots zijn FOS sjaaltje. Tijdens de color run leek het alsof hij al jaren bij de jeugdbeweging zat. Hij had de grootste pret van de wereld!
Een FOS trui – met opgenaaid embleempje van de dag van de jeugdbeweging – kon dan ook niet uitblijven. Hij is zo fier als een gieter.
Over twee weken mag hij zelfs op zijn eerste weekend. Hij liet ons al weten dat hij ons zal missen, maar vraagt toch vaak hoeveel keer dat nog slapen is. Ik denk dat het een zwaar weekendje zal worden. Zwaar voor mijn moederhart en zwaar voor zijn energieniveau. Al ben ik er nu al zeker van dat hij er de grootste lol zal beleven en met een brede glimlach zal terugkeren.
Hoewel we nog altijd kleutervoeten en tafelpoten in de lucht zien vliegen op onverwachtse momenten, is de zaterdag een feestdag geworden voor onze kleuter. We krijgen ’s avonds een content modderzwijntje terug die zonder knorren slapen gaat. Wij hopen op een prachtige start van een lange carrière vol waanzinnige herinneringen in de jeugdbeweging!
